NGC 1512 is een balkspiraalstelsel op ongeveer 38 miljoen lichtjaar afstand van de Aarde in het sterrenbeeld Horologium. Het sterrenstelsel heeft een doorsnede van 70000 lichtjaar en vertoont een dubbele ringstructuur, met een (kern)ring rond de  kern van het stelsel en een ring verder weg in de hoofdschijf. 

Getijdekrachten (zwaartekracht) van NGC 1512 beïnvloeden het nabijgelegen lensvormige dwergstelsel NGC 1510: zie blauwe spot rechtsonder NGC 1512 in de opname bovenaan.
De twee sterrenstelsels zijn slechts ∼5 boogminuten (of 13,8 kpc) van elkaar gescheiden en zijn bezig met een langdurige fusie die reeds een 400-tal miljoen jaar aan de gang is. Aan het einde van dit proces zal NGC 1512 zijn kleinere metgezel volledig hebben 'opgeslorpt'.

De interactie tussen deze twee sterrenstelsels heeft geleid tot stervormingsactiviteit aan de rand van de schijf en versterkte de getijdevervorming in de spiraalarmen van NGC 1512.
De balk van NGC 1512 leidt gas naar het hart van het sterrenstelsel. Deze kern van NGC 1512 is uniek vanwege zijn speciale 2400 lichtjaar brede cirkel van jonge sterrenclusters, een zogenaamde "circumnucleaire" starburst-ring. Dit is dus een ring van stergeboorte... 
Blauwe sterren en rode stervormende wolken van gloeiend waterstof volgen de grote spiraalarmen langs de buitenrand van het sterrenstelsel.

De meeste sterrenstelsels hebben geen ringen: waarom heeft dit sterrenstelsel er dan twee? Om te beginnen is de heldere band nabij het centrum van NGC 1512 een 'nucleaire' ring, een ring die het centrum van het sterrenstelsel omringt en helder gloeit met recent gevormde sterren. De meeste sterren en bijbehorend gas en stof draaien echter om het galactische centrum in een ring die veel verder weg ligt. Deze ring wordt, contra-intuïtief, de binnenring genoemd. Deze binnenste ring verbindt de uiteinden van een diffuse centrale balk die horizontaal door het stelsel loopt. Men denkt dat deze ringstructuren worden veroorzaakt door NGC 1512's eigen asymmetrieën in een langdurig proces dat seculiere evolutie wordt genoemd. De zwaartekracht van deze asymmetrieën van sterrenstelsels, inclusief de balk van sterren, zorgt ervoor dat gas en stof van de binnenste ring naar de nucleaire ring vallen, waardoor de stervormingssnelheid van deze ring wordt verhoogd. Sommige spiraalstelsels hebben zelfs nog een derde ring: een buitenste ring die het sterrenstelsel nog verder omcirkelt.

NGC 1512 werd in het jaar 1826 ontdekt door de Schotse astronoom James Dunlop. Het balkspiraalstelsel is lid van de Dorado Group.