M22 - Bolhoop in Sagittarius

M22 (Messier 22) is de derde helderste bolvormige sterrenhoop aan de sterrenhemel en is terug te vinden in het sterrenbeeld Sagittarius (Boogschutter).
Deze prachtige bolhoop zou nog een stuk helderder zijn, mocht deze niet zo hard worden verduisterd door het interstellair stof. Met zijn 10600 lichtjaar is dit ook één van de dichtstbijzijnde bolhopen. De werkelijke diameter van M22 werd bepaald op 97 lichtjaar. De bolhoop zou een 70000-tal sterren tellen waarvan 32 variabele. 

Algemeen:
Object: Messier 22 (M22, NGC 6656)
Naam: -
Sterrenbeeld: Sagittarius (Boogschutter)
Magnitude: 5,1
Schijnbare afmeting: 32' (boogminuten)
Afstand: 10600 lichtjaar
Diameter: 97 lichtjaar
Coördinaten:
• RA: 18h 36m 24s
• DEC: -23° 54' 17"

M22, ook bekend als NGC 6656, is een elliptische bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Boogschutter, nabij de Melkweg. 

Het was één van de eerste bolhopen die werd ontdekt, in 1665 door Abraham Ihle en het werd opgenomen in Charles Messier's catalogus van komeetachtige objecten in 1764. 

M22 is één van de bolvormige sterrenhopen die zich het dichtst bij de aarde bevinden - op ongeveer 10600 lichtjaar afstand. Het omspant 32 boogminuten aan de hemel, wat betekent dat de diameter (breedte over) ongeveer 97 ± 9 lichtjaar is, gezien de geschatte afstand.
Ondanks zijn relatieve "nabijheid" tot ons, wordt het licht van deze metaalarme cluster beperkt door al het interstellaire stof, waardoor het ('slechts") een schijnbare magnitude van 5,1 heeft.

Er zijn 32 veranderlijke sterren in deze bolhoop waargenomen.
M22 is één van de slechts vier bolvormige sterrenstelsels van onze melkweg, waarvan bekend is dat ze een planetaire nevel bevatten (een uitdijend, gloeiend gas dat afkomstig is van een massieve ster, vaak een rode reus). 

Met behulp van het Very Large Array telescoop werden in M22 twee stellaire zwarte gaten ontdekt, M22-VLA1 en M22-VLA2, ieder met een massa van 10 tot 20 maal de massa van de Zon

Hoe waar te nemen:
M22 is één van de helderste bolhopen zichtbaar aan de nachtelijke hemel. Het wordt beschouwd al één van de mooiste bolhopen na Omega Centauri, 47 Tucanae (beide enkel goed waar te nemen vanuit het zuidelijk halfrond) en de bij ons beter zichtbare Hercules bolhoop M13.

De helderste sterren zijn 11e magnitude, met honderden sterren helder genoeg om op te lossen met een 8" telescoop. Het is net ten zuiden van de positie van de zon medio december, en ten noordwesten van Lambda Sagittarii (Kaus Borealis), de meest noordelijke ster van het "Theepot"-asterisme van Sagittarius: zie mapje onderaan.

In zuidelijkere gebieden is M22 eenvoudig terug te vinden met het blote oog, maar bij ons komt deze bolhoop hiervoor niet hoog genoeg boven de horizon (net als de andere deep-sky objecten in Sagittarius). Met een binoculair is de bolhoop eenvoudig terug te vinden als een zwak, bolvormig neveltje met een centrale verheldering. In middelmatige telescopen is het mogelijk om de eerste randsterren op te lossen en bij hogere vergrotingen de volledige bolhoop. Men wacht best een donkere, maanloze nacht af om het object te observeren, liefst op een plaats met een goed zicht op de zuidelijke horizon.

Foto-opnames:
Opname bovenaan (en eerste hieronder) toont M22 met de Planewave CDK14 telescoop en FLI PL9000 camera van Telescope Live in El Sauce Observatory, Chili
Totale belichtingstijd 120 minuten
LRGB 6 subs van 300s met de 4 filters.

Processing met AstroPixelProcessor, PhotoShop CC  met AstroPanel 4.2, Astronomy Tools, Topaz Sharpen AI en Denoise Projects 3 plugins.