Barnard's Loop strekt zich vanaf de Aarde uit over ongeveer 600 boogminuten en beslaat een groot deel van Orion. 

Recente schattingen plaatsen het op een afstand van ofwel 518 lichtjaar of 1434 lichtjaar, waardoor het afmetingen heeft van respectievelijk ongeveer 100 of 300 lichtjaar. Men denkt dat het is ontstaan ​​bij een supernova-explosie ongeveer 2 miljoen jaar geleden, die mogelijk ook verschillende bekende weggelopen sterren ('runaway stars') heeft gecreëerd, waaronder AE Aurigae, Mu Columbae en 53 Arietis, waarvan wordt aangenomen dat ze deel uitmaakten van een meervoudig sterrenstelsel waarin een onderdeel explodeerde als een supernova.

William Herschel was waarschijnlijk de eerste die de nevel ontdekte, in 1786, en de Amerikaanse astronoom E. E. Barnard herontdekte hem in 1900 en noemde hem de Orion Loop. 

Opname bovenaan toont slechts een deel van Barnard's Loop.

Er zijn heel wat deep sky objecten (DSO's) te zien in deze opname, waaronder oa.:

M78: de bekende reflectienevel in Orion (linksonder in opname)

Diverse donkere nevels die gecategoriseerd werden in Lynds' Dark Nebula (LDN) verschijnen voor zwakke (rode) H II-gebieden:
LDN 1617: donker nevel complex rechtsboven (zie plate solved opname onderaan voor juiste locatie)
LDN 1622: de 'Boogeyman Nebula' (links in LDN 1617)

NGC 2112: een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Orion. Het hemelobject werd op 1 januari 1786 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.